‘De Klusjesman’ gaat over een ambitieuze zakenvrouw genaamd Severine. Ze runt een eigen uitgeverij en is duidelijk een vrouw die van aanpakken weet. Helaas zag het leven er voor haar niet altijd zo rooskleurig uit. Vijfentwintig jaar geleden was ze getrouwd met Jean-Pierre: een arrogante, maar succesvolle zakenman. Hij wisselde na enkele jaren zijn echtgenote in voor een jongere dame. Severine bleef hulpeloos en armoedig achter, maar stampte haar eigen succes uit de grond.
Op een doordeweekse dag, kondigt Severines assistent aan dat er een man staat te wachten in de lobby van de uitgeverij. Tot haar grote verbazing staat haar ex-man, Jean-Pierre, voor haar neus. In de laatste vijfentwintig jaar is hij al zijn fortuin kwijt geraakt. Hij komt bij Severine smeken om een job. Severine weigert eerst, maar stemt dan toch toe met in het achterhoofd de hoop dat ze haar ex-man het leven lichtjes zuur zal kunnen maken. Ze schrijft hem in onder een andere naam en geeft hem de functie van klusjesman.
Met deze beschrijving in gedachten kocht ik een kaartje voor de voorstelling. Het klonk voor mij als het perfecte recept voor een ontspannende avond vol gelach. En gelijk had ik. Voor wie op zoek is naar een avond vol lichthartige humor, is hier aan het jusite adres. Het begrip ‘klucht’ slaat de nagel op de kop en wie houdt hier zo nu en dan eens niet van?
Komische karakters
De verhaallijnen van de personages zijn allemaal in elkaar verweven. Het verhaal draait in het begin voornamelijk rond Jean-Pierre, zijn nieuwe functie als klusjesman en Severine die hem de meest onmogelijke taken laat uitvoeren. Maar het wordt ingewikkelder dan dat. Jean-Pierre en Severine moeten vaak liegen tegen de andere personeelsleden over Jean-Pierres verleden, om niet te laten uitkomen dat zij ooit getrouwd waren. Severines verloofde werkt ook in de uitgeverij als financieel directeur, maar Jean-Pierre komt er tijdens het opblinken van het kantoor achter dat hij toch net iets te goed overeenkomt met de secretaresse. Severine heeft ook een jonge koerier in dienst. Daar is op zich niets verdacht aan, tot we erachter komen dat die jongen haar zoon en toevallig vierentwintig jaar oud is. Gooi er dan nog eens een enthousiaste redacteur met immens vrouwelijke trekjes bij, en voila: he recept voor een perfecte soep van komische misverstanden en luid gegier dat door de hele zaal weergalmt.
Afgelegde weg
Toch is het niet enkel vertier en plezier. De personages zijn op diepgaande manieren uitgewerkt waardoor ze een zichtbare evolutie doormaken doorheen het toneelstuk. Jean-Pierre begint als een armzalige man, die nog altijd vasthoudt aan zijn oude principes, maar verandert doorheen het stuk naar een empathisch persoon, die het beste wil voor zijn ex-vrouw. Severine evolueert van een ietwat koelbloedige zakenvrouw naar een beschermend moederfiguur, die ook nog eens de liefde weet terug de vinden op het einde van het stuk. De vraag is nog maar met wie.
Het oog wil ook wat
Als ik één punt van kritiek zou moeten geven, zou ik het decor vernoemen. Dit was erg sober uitgewerkt en hier kon volgens mij meer mee gedaan worden om het kantoor nog meer tot leven te wekken. Door een goed uitgewerkt decor, kan de kijker zich automatisch nog beter inleven in het stuk.
Naar de klas
Dit soort toneel is volgens mij erg bruikbaar in een klascontext. Een klucht is een luchtige en laagdrempelige vorm van toneel, perfect voor jongeren die sceptisch tegenover theater staan. De personages zijn erg herkenbaar en hoewel er geen diepe achterliggende betekenis schuilt en het thema niet op de voorgrond treedt, kunnen er wel genoeg andere bouwstenen van toneel besproken worden: de opbouw van een verhaal, de verschillende verhaallijnen, taalgebruik, decor, enzovoort.
Realiteit met een vleugje humor
Ik vond dit een leuke toneelervaring die me nogmaals de waarde van theater liet inzien. De hilariteit van dit soort stukken zit hem volgens mij vooral in een sterk overdreven plot, maar met verhaallijnen die nog steeds dicht bij de wereld van het publiek liggen. Scheidingen waarbij de partner achterblijft met niets, kinderen die opgroeien zonder één van hun ouders, affaires op het werk, … iedereen kan zich er wel iets bij voorstellen. Door de sterke overdrijving, wordt het een realiteit met een humoristische toets, die het publiek altijd kan bekoren.
Literatuurlijst
Comentarios