Waar zal ik beginnen?

Daar stond ik dan, als zesjarig meisje op de trappen van ons plaatselijke cultureel centrum. Wachtend tot de deuren openzwaaiden en ik me eindelijk opnieuw kon nestelen in die roodfluwelen zeteltjes. Ongeduldig zat ik te popelen tot het theater zou beginnen. Om eerlijk te zijn, is het één van de eerste herinneringen die ik kan oproepen uit mijn jonge jaren.

Theatervoorstellingen maakten echter al snel plaats voor muziekconcerten. Mijn moeder en ik zijn steeds twee handen op één buik geweest wanneer het aankomt op ons in vervoering laten brengen door prachtige aria’s of opzwepende ritmes. En zo geschiedde het, zonder er bij na te denken. Ik prees mezelf altijd om dat ‘muzikaal rondwarrelen’. Ik beschouwde mezelf als een welopgevoede cultuurfanaat. Maar ergens gaandeweg, niet eens zo heel lang geleden, werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt.

“Doe jij dan nooit eens wat anders?”, vroeg een vriendin mij kordaat. “Hoe bedoel je, wat anders?”, antwoordde ik. In mezelf begon ik alle mogelijke argumenten te verzinnen die mijn culturele keuzes konden verdedigen. Muziek kan zo’n uiteenlopende genres hebben, het is altijd wel wat anders. Dat kan je toch onmogelijk allemaal over dezelfde kam scheren? “Ja, maar je blijft steeds binnen dezelfde sfeer, dat wordt toch saai na een tijdje.” Ik wou het eerst niet toegeven, maar na enige overweging, moest ik toch kleur bekennen.

- Uw reality check is voltooid. –

Wanneer ik voor de laatste keer over een drempel van een museum ben gewandeld? Monet en Manet, zijn dat geen twee namen voor dezelfde persoon? Een panelgesprek, wat is dat voor beest? Welke recente films ik gezien heb?

Zelfs de zoete herinneringen aan de theatervoorstellingen uit mijn kindertijd beginnen steeds meer te vervagen. En een boekenbeurs? Dat is voor mij eerder een onderwerp uit een oude legende. Ik hoor steeds van het bestaan ervan, maar ik heb er nog nooit één in levenden lijve gezien.

En toen was het even stil …

Om eerlijk te zijn, moest ik mijn hersenen pijnigen om me te kunnen herinneren wanneer ik voor de laatste keer een boek heb opengeslagen. Ik zou je niet kunnen vertellen welke auteurs er momenteel hip zijn in ons Belgenland, al zou je me dood slaan. Ergens uit een verdoken hoekje van mijn geheugen komt de naam “Marc de Bel” naar boven. Dat stamt waarschijnlijk voort uit een tijd toen ik nog in hoge mate aan cultuurparticipatie deed, je weet wel, toen ik een jaar of acht was. Nochtans denk ik met veel plezier terug aan de keren dat ik als kind naar de bibliotheek ging om boekjes uit te zoeken en de verhalen vol verwondering te ontrafelen.

Waar zal ik beginnen? Het is een vraag die na het neerschrijven van dit bericht stilletjes opborrelt. Ik heb er niet meteen een pasklaar antwoord op, dus laten we beginnen bij waar ik wil eindigen. Meer boeken lezen is een prioriteit voor mij. Minstens één boek per maand, daar doel ik op. Ik wil van alle genres proeven en dat geldt niet enkel voor literatuur. Ook qua culturele evenementen wil ik mijn horizon verbreden en ontdekken wat er nog meer te beleven valt. Zeker binnen toneel, lezingen en gesproken voorstellingen wil ik me meer gaan verdiepen.

Het moment is aangebroken om een einde te breien aan dit bericht. Veel valt er ook niet meer over te zeggen. Behalve dan dat het voor jou waarschijnlijk wel duidelijk is dat ik ergens onderweg het spoor volledig bijster ben geraakt … maar, vrees niet. Ik ben vastberaden om het terug te vinden. Ik geef je mijn woord.