(Ambo, 2014)
Voor mijn keuzeboek, koos ik voor een boek dat al lang naar mij wenkte. Het boek heet ‘Mijn dinsdagen met Morrie’ en is geschreven door Mitch Albom. In de middelbare school las ik van diezelfde schrijver het boek ‘Vijf ontmoetingen in de hemel’ en ik was meteen verknocht. Ik die helemaal in de ban ben van een boek, is op z’n minst gezegd een zeldzaam voorval. Dus sloot ik een deal met mezelf. Ik zou van diezelfde auteur minstens één ander boek lezen. De jaren vlogen voorbij en je kan het waarschijnlijk al raden: ik raakte die boeken met geen vinger aan. Tot afgelopen november, toen ik plotseling een drastisch besluit nam om mijn literair leven in de hand te nemen.
Ik keek er al lang naar uit om dit boek te lezen, omdat het een heel ander genre is dan dat van ‘Vijf ontmoetingen in de hemel'. Die laatste is een fictieve roman over het leven na de dood. ‘Mijn dinsdagen met Morrie’ hoort onder het genre biografische fictie, maar volgt op veel momenten de memoires van Albom zelf.
Morrie wie?!
Morrie is de voormalige professor van Mitch Albom. Albom kreeg les van hem aan de universiteit en ontwikkelde tijdens zijn studentenjaren veel bewondering voor zijn professor. Toen Albom afstudeerde, beloofde hij aan zijn professor om contact te houden. Zoals iedereen in zijn leven wel eens meemaakt, verwaterde na verloop van tijd het contact tussen de twee. Maar toen Albom erachter kwam dat Morrie ongeneeslijk ziek was en zijn laatste maanden in dit leven inzette, besloot hij om terug contact op te nemen. Dit boek is de vertelling van hun wekelijkse dinsdagen samen en de levenslessen die Morrie deelde in de laatste maanden voor zijn dood. Doorheen het boek voelen we de liefde van Albom voor zijn oude professor. Het is als lezer bijna onmogelijk om niet van hem te gaan houden.
"Veroudering is niet alleen verval, weet je. Het is groei. Het is meer dan het negatieve dat je dood gaat, het is het positieve dat je begrijpt dat je dood gaat en dat je daardoor een beter leven leidt” (Albom, 1997).
Existentieel
Na het lezen van dit boek kan ik met een gerust hart zeggen dat ik nog meer van de auteur gaan houden ben. ‘Mijn dinsdagen met Morrie’ was voor mij een echte voltreffer. Het is geen boek dat overloopt van de actie, in tegendeel, er komt niets uitgesproken spectaculairs in voor. Tegelijkertijd is het boek innemend van het begin tot het eind. De gesprekken tussen Albom en Morrie lijken, door de gedetailleerde beschrijvingen vanuit de ooghoek van Albom, levensecht. Het boek laat je voelen alsof je zelf bij Morrie thuis in de woonkamer zit, terwijl je luistert naar de hartverwarmende levenslessen die Morrie in al zijn bescheidenheid deelt. Het boek is niet een en al zoete koek. Integendeel, de onderwerpen die de gesprekken innemen gaan over liefde, geluk en cultuur, maar ook over ziekte, geld, vergiffenis en de dood.
Houvast
Wanneer ik het boek las, kreeg ik het gevoel dat Morrie mijn kijk op het leven langzaam maar zeker veranderde. Niet op een opdringerige manier waardoor je als lezer het gevoel krijgt dat een bejaarde man je krampachtige en emotionele levenslessen wil voederen, maar wel door middel van dialoog. Levenslessen komen altijd tot stand door middel van dialoog. Dat maakt dat ik het boek ook in één ruk uitgelezen heb. Door het gemoedelijke tempo drijf je als lezer mee op het ritme van de gesprekken en voor je het weet, moet je afscheid nemen van een personage waar je op korte tijd enorm gehecht aan bent geraakt.
Wat erg naar voren komt in het boek is dat Albom op dat punt in zijn leven de weg een beetje kwijt is geraakt. Hij komt bij Morrie aan om samen zijn laatste momenten door te brengen, maar ook omdat hij op zoek is naar iemand die hem de weg kan helpen terugvinden. Morrie merkt dit op en biedt Albom de ondersteuning waar hij zo erg naar op zoek is.
Favoriete wijsheid
"Zoveel mensen lopen rond met een betekenisloos leven. Ze lijken half te slapen, zelfs als ze bezig zijn met dingen die ze belangrijk vinden. Dat komt omdat ze de verkeerde dingen najagen. De manier waarop je betekenis in je leven krijgt is door je toe te wijden aan het liefhebben van anderen, je toe te wijden aan je gemeenschap om je heen, en je toe te wijden aan het creëren van iets dat je doel en betekenis geeft. (Albom, 1997)"
Dit is een levensles die erg bij mij leeft op dit moment. Op deze leeftijd vraag ik me vaak af waar ik mijn leven in het teken van wil stellen. Ik denk dat dit voor iedereen anders is, maar het liefhebben van anderen is voor mij alleszins een belangrijk iets.
Wat geeft jouw leven betekenis?
...
De conclusie
Ik vond dit boek fantastisch om te lezen. Morries lessen zullen me nog lang bijblijven en ik merk op dat ik het boek vaak terug vastpak om bepaalde passages te herlezen. Ik zie ook zeker een gelijkenis tussen mijn twee gelezen boeken van Albom. Hoewel ze verschillen van perspectief en genre, blijven de thema’s in dezelfde sferen hangen.
Ik zou het niet aanraden om het boek in de klas te lezen. Net zoals 'Vijf ontmoetingen in de hemel', zijn er veel dieperliggende lagen die volgens mij aan de leerlingen voorbij zullen gaan. Ik denk dat het zeker nuttig is om met leerlingen over dit soort onderwerpen te praten, maar niet via dit boek. Leerlingen die niet zo van lezen houden, zullen volgens mij snel door afgeschrikt zijn door de abstracte en soms zware thema's.
Hoewel ik het boek niet in de klas zou behandelen, raad ik het wel aan voor iedereen die samen met een innemend personage wil filosoferen over de lessen van het leven.
Literatuurlijst
Albom, M. (2014). Mijn dinsdagen met Morrie: een oude man, een jonge man en de lessen van het leven. Ambo/Anthos B.V.
Comments